Over mij; oprichtster Jamie
De geschiedenis van Weeslief
Mijn naam is Jamie Stuart en ik ben een jonge dame van 21 jaar oud. Ik kom uit een redelijk groot gezin, ik heb twee zussen en één broertje. Mijn oudste zus, Whitney is in 2007 naar Suriname gegaan voor een schoolproject. Ze heeft onder andere geld moeten inzamelen voor het Olga Clarck kindertehuis in Suriname om daarmee een leuke dag te organiseren.
Wij zijn als familie hetzelfde jaar naar Suriname gegaan. We zijn onder andere naar het kindertehuis geweest waar mijn zus en haar project een leuke dag had georganiseerd. Al snel werd ik met de neus op de feiten gedrukt. Daarmee bedoel ik dat ze het moeilijk hadden om rond te komen. Ik als 7-jarige kreeg dat ook heel goed mee. In 2009 en 2011 zijn we weer als familie 6 weken naar Suriname gegaan. We hebben toen beide vakanties 10 dagen bij het kindertehuis gelogeerd. We hebben als gezin een leuke dagen voor ze georganiseerd en geholpen met het huishouden.
In de 14 jaar dat we de directeur van het kindertehuis kennen hebben mijn ouders diverse projecten georganiseerd om hen te helpen. Vanaf 2007 tot nu toe hebben we het kindertehuis financieel ondersteund en stuurde we bijna maandelijks grote dozen naar het kindertehuis met tweedehandskleding, schoolspullen, schoenen en levensbehoefte erin.
De laatste keer dat ik naar Suriname ben geweest is in het jaar 2017. Ook toen heb ik 10 dagen in het kindertehuis gelogeerd. Ik was toen al een stuk ouder en besefte me veel meer dan die jaren ervoor. Ik was toen 17 jaar jong. Ik ging veel meer met kinderen praten, sommige kinderen vertelde verschrikkelijke dingen alsof het niets was. Dat deed mij heel erg denken over mijn leven in vergeleken hun leven. Ik was altijd al dankbaar met wat ik had en kan krijgen maar, op dat moment waardeer je dat nog meer omdat, het niet ‘normaal’ is om bijvoorbeeld; kleren, schoenen, tassen etc te kunnen uitzoeken wat je leuk vindt, de hele dag door te kunnen eten, cadeautjes te krijgen, een luxe telefoon hebben, op vakantie te gaan, uiteten te gaan met familie / vrienden en ga zo maar door.
De kinderen zijn altijd blijven hangen in wat ik in het dagelijks leven doe en waardeer. Vooral na het laatste bezoek in het jaar 2017. Ik ben een mensen mens. Ik hou van mensen ik wil het liefst iedereen helpen. Ik doe altijd mijn best om mijn steentje bij te dragen zover ik dat kan. Dit kindertehuis zit al sinds kleins af aan in mijn hart. Het is heel anders als er tegen bijvoorbeeld een kind word gezegd ‘kindjes in andere landen hebben het minder goed dan jou dus, eet je bord leeg of wees blij met wat je hebt’. Als je het ook echt mee maakt en ziet heb je daar een heel ander gevoel bij en besef je het meer dan als het tegen je wordt gezegd.
In 2018 heb ik besloten om een bingo voor het kindertehuis te organiseren. Puur omdat, ik die kinderen een leuke dag wou bezorgen en dat ze even niet hoefde na te denken over de vervelende tijd die ze hebben meegemaakt maar dat ieder kind, kind mag en kan zijn. Ik had 1,000 euro opgehaald. Zoals u hierboven al heeft gelezen zijn wij heel goed met de directeur van het kindertehuis. Ik zie ze ook als mijn oom en tante waar ik trots op ben en super veel respect voor heb. We hebben samen (directeur en ik) springkussens, treintje waar de kinderen in kunnen zitten, suikerspin apparaat gehuurd. Het deed mij zo goed om die kindjes blij te zien en te genieten.
Wat ik eigenlijk wil bereiken met Stichting Weeslief is om (wees) kinderen te helpen die in kindertehuizen terecht zijn gekomen door een of andere reden. Ik heb zo veel goede ideeën waar ik werkelijkheid van kan maken met het behulp van u.
Ik wil afsluiten met WEESLIEF voor elkaar & doneer <3 !
Mijn naam is Jamie Stuart en ik ben een jonge dame van 21 jaar oud. Ik kom uit een redelijk groot gezin, ik heb twee zussen en één broertje. Mijn oudste zus, Whitney is in 2007 naar Suriname gegaan voor een schoolproject. Ze heeft onder andere geld moeten inzamelen voor het Olga Clarck kindertehuis in Suriname om daarmee een leuke dag te organiseren.
Wij zijn als familie hetzelfde jaar naar Suriname gegaan. We zijn onder andere naar het kindertehuis geweest waar mijn zus en haar project een leuke dag had georganiseerd. Al snel werd ik met de neus op de feiten gedrukt. Daarmee bedoel ik dat ze het moeilijk hadden om rond te komen. Ik als 7-jarige kreeg dat ook heel goed mee. In 2009 en 2011 zijn we weer als familie 6 weken naar Suriname gegaan. We hebben toen beide vakanties 10 dagen bij het kindertehuis gelogeerd. We hebben als gezin een leuke dagen voor ze georganiseerd en geholpen met het huishouden.
In de 14 jaar dat we de directeur van het kindertehuis kennen hebben mijn ouders diverse projecten georganiseerd om hen te helpen. Vanaf 2007 tot nu toe hebben we het kindertehuis financieel ondersteund en stuurde we bijna maandelijks grote dozen naar het kindertehuis met tweedehandskleding, schoolspullen, schoenen en levensbehoefte erin.
De laatste keer dat ik naar Suriname ben geweest is in het jaar 2017. Ook toen heb ik 10 dagen in het kindertehuis gelogeerd. Ik was toen al een stuk ouder en besefte me veel meer dan die jaren ervoor. Ik was toen 17 jaar jong. Ik ging veel meer met kinderen praten, sommige kinderen vertelde verschrikkelijke dingen alsof het niets was. Dat deed mij heel erg denken over mijn leven in vergeleken hun leven. Ik was altijd al dankbaar met wat ik had en kan krijgen maar, op dat moment waardeer je dat nog meer omdat, het niet ‘normaal’ is om bijvoorbeeld; kleren, schoenen, tassen etc te kunnen uitzoeken wat je leuk vindt, de hele dag door te kunnen eten, cadeautjes te krijgen, een luxe telefoon hebben, op vakantie te gaan, uiteten te gaan met familie / vrienden en ga zo maar door.
De kinderen zijn altijd blijven hangen in wat ik in het dagelijks leven doe en waardeer. Vooral na het laatste bezoek in het jaar 2017. Ik ben een mensen mens. Ik hou van mensen ik wil het liefst iedereen helpen. Ik doe altijd mijn best om mijn steentje bij te dragen zover ik dat kan. Dit kindertehuis zit al sinds kleins af aan in mijn hart. Het is heel anders als er tegen bijvoorbeeld een kind word gezegd ‘kindjes in andere landen hebben het minder goed dan jou dus, eet je bord leeg of wees blij met wat je hebt’. Als je het ook echt mee maakt en ziet heb je daar een heel ander gevoel bij en besef je het meer dan als het tegen je wordt gezegd.
In 2018 heb ik besloten om een bingo voor het kindertehuis te organiseren. Puur omdat, ik die kinderen een leuke dag wou bezorgen en dat ze even niet hoefde na te denken over de vervelende tijd die ze hebben meegemaakt maar dat ieder kind, kind mag en kan zijn. Ik had 1,000 euro opgehaald. Zoals u hierboven al heeft gelezen zijn wij heel goed met de directeur van het kindertehuis. Ik zie ze ook als mijn oom en tante waar ik trots op ben en super veel respect voor heb. We hebben samen (directeur en ik) springkussens, treintje waar de kinderen in kunnen zitten, suikerspin apparaat gehuurd. Het deed mij zo goed om die kindjes blij te zien en te genieten.
Wat ik eigenlijk wil bereiken met Stichting Weeslief is om (wees) kinderen te helpen die in kindertehuizen terecht zijn gekomen door een of andere reden. Ik heb zo veel goede ideeën waar ik werkelijkheid van kan maken met het behulp van u.
Ik wil afsluiten met WEESLIEF voor elkaar & doneer <3 !